#treinleven

Wanneer ik een aantal jaar terug de trein pakte, waren die Metro/Spits bakken altijd leeg. Als je een eigen, versche krant wilde hebben, moest je er vroeg bij zijn. Op elk tafeltje lag er wel een. Tegenwoordig zie ik midden op de dag nog wel eens kranten in die bakken liggen. Ook 's ochtends lijken mensen minder geïnteresseerd te zijn in gratis nieuws op papier. Misschien ligt het aan de trein die ik pak, maar de meeste kranten zijn op de bovenverdieping van de dubbeldekker te vinden.


Mensen zitten tegenwoordig met een telefoon, vaak niet wetend wat anders te doen, zo heb ik het idee, maar veel verder dan  hersenloos door Facebook scrollen of een spelletje spelen komen ze niet. Ik doe het ook. Althans, met m'n telefoon zitten. Na wekenlang op en neer reizen herken je het landschap en de steden. De volgorde van die steden is ook altijd hetzelfde. En ja, omdat iemand bedacht heeft dat we gezellig met z'n vieren tegenover elkaar moeten zitten, is het prettiger om iets te hebben om naar te kijken, anders dan het voorhoofd van je overbuur (al zijn slapende mensen wel grappig). 

Wat me opvalt, is dat de rage om grote, over-ear koptelefoons op je hoofd te zetten een beetje verleden tijd is. Misschien zijn mensen erachter gekomen dat die fancy Beats niet veel beter klinken dan die oordopjes (die bij mij nooit blijven zitten), of misschien is men gewoon bang dat ze gestolen worden, of heel misschien zijn mensen bang dat ze er stom uitzien.

De beste plek die je in een trein kan hebben is die naast zo'n klapdeur, aan het begin of eind van de wagon. Dat enkele stoeltje. Daar zitten vaak mensen met een "ik doe alsof ik thuis ben" mentaliteit. Je moet niet verbaasd opkijken als iemand z'n eigen trein-bioscoop creëert en al uitgebreid etend en drinkend een film gaat kijken. Dit verklaart waarschijnlijk waarom de wifi zo slecht is. Mensen die denken dat internet als water uit de kraan is, hebben niet door dat andere mensen nauwelijks normaal hun mail kunnen binnenhalen terwijl zij aan't Popcorn Timen zijn.

Wat ik me elke keer weer realiseer is hoe klein Nederland is. Er zijn niet veel landen waar je in zo'n korte tijd alle belangrijke steden aandoet. Vervolgens vraag ik me af of we niet gewoon een experiment van Duitsland zijn. Een model, de werkelijkheid op kleine schaal. Een experiment om optimaal ruimtegebruik te testen. Het land is zo vol en toch zijn er zo veel weilanden. Van de zomer ben ik erachter gekomen dat het me niet perse uitmaakt hoe groot een gebied is, maar dat het voor mij van belang is hoe vol het is. Hoe leger, hoe beter. Het idee hebben dat je ergens alleen bent. Misschien moet ik een keer naar het noordelijkste puntje van Groningen gaan, met de trein naar Roodeschool. Maar niet met een NS-trein, die rijden alleen waar het meeste geld te verdienen valt.